[EN] The goat willow brings the first colour to the spring sky. Here the catkins are still green. Soon they will turn yellow and you can hear their presence from afar by the buzzing of bees and other insects. Each catkin has a honey gland, which gives them a delightful perfume.
Also in the ecology of the forest willows are scouts, pioneer trees. Their seeds have fine hairs, which makes them easy to fly with the wind. They nest easily in inhospitable or polluted places. They can be found all over the world in different sizes and species – with the exception of Australia.
The willows inspired the most famous painkiller, the Aspirin. The salicin that forms its basis is released in tea made from dried willow bark. But willows are even more famous. Their branches, twigs and inner bark are so flexible that baskets and carpets are woven from them, and even rope and fishing nets.
They often grow near water. In Celtic terms, sal-lix literally means near-water. Salix caprea or goat willow is the species that goats would love. It probably owes its name to the earliest image found in Hieronymus Bock’s herbal book from 1546. It showed a goat nibbling lustily on the young foliage of a ‘goat willow’.
[NL] De boswilg brengt het eerste kleurtje aan in de lentehemel. Hier zijn de katjes nog groen. Straks worden ze geel en hoor je hun aanwezigheid al van ver door het gezoem van bijen en andere insecten. Elk katje heeft een honingklier, wat hen ook dat verrukkelijke parfum geeft.
Ook in de ecologie van het bos zijn wilgen eerstelingen, pioniersbomen. Hun zaadjes hebben fijne haartjes, waardoor ze gemakkelijk meevliegen met de wind. Ze nestelen zich probleemloos op onherbergzame of vervuilde plekken. Wereldwijd kan je hen vinden in verschillende maten en soorten – met uitzondering van Australië.
De wilgen inspireerden tot de meeste bekende pijnstiller, de Aspirine. De salicine die daarvan de basis vormt, komt vrij in thee van gedroogde wilgenschors. Maar wilgen genieten nog meer bekendheid. Hun takken, twijgen en binnenschors zijn zo soepel, dat er manden en tapijten van worden geweven, en zelfs touw en visnetten.
Ze groeien vaak in de buurt van water. Sal-lix betekent in het Keltisch letterlijk, dichtbij-water. Salix caprea of boswilg is de soort waarvan geitjes zouden houden. Waarschijnlijk heeft die zijn naam te danken aan de vroegste afbeelding die werd teruggevonden in Hieronymus Bock’ kruidenboek uit 1546. Het toonde een geitje dat lustig knabbelt aan het jonge loof van een boswilg.
[FR] Le saule marsault apporte la première couleur au ciel de printemps. Ici, les chatons sont encore verts. Bientôt, ils deviendront jaunes et on peut entendre leur présence de loin par le bourdonnement des abeilles et autres insectes. Chaque chaton possède une glande de miel, ce qui leur donne un parfum délicieux.
Dans l’écologie de la forêt, les saules sont également des éclaireurs, des arbres pionniers. Leurs graines ont des poils fins, ce qui les rend faciles à voler avec le vent. Ils nichent facilement dans des endroits inhospitaliers ou pollués. On les trouve partout dans le monde, en différentes tailles et espèces – à l’exception de l’Australie.
Les saules ont inspiré le plus célèbre des analgésiques, l’Aspirine. La salicine qui en constitue la base est libérée dans le thé fait à partir d’écorce de saule séchée. Mais les saules sont encore plus célèbres. Leurs branches, leurs rameaux et leur écorce interne sont si flexibles qu’on en tisse des paniers et des tapis, et même des cordes et des filets de pêche.
Ils poussent souvent près de l’eau. En termes celtiques, sal-lix signifie littéralement près de l’eau. Salix caprea, saule marsault ou saule des chèvres est l’espèce que les chèvres adoreraient. Il doit probablement son nom à la plus ancienne image trouvée dans le livre d’herbes de Hieronymus Bock datant de 1546. Elle montrait une chèvre grignotant avec appétit le jeune feuillage d’un “saule des chèvres”.
[ES] El sauce cabruno trae el primer color al cielo de la primavera. Aquí los amentos siguen siendo verdes. Pronto se volverán amarillos y se puede oír su presencia desde lejos por el zumbido de las abejas y otros insectos. Cada amento tiene una glándula de miel, que les da un delicioso perfume.
También en la ecología del bosque, los sauces son exploradores, árboles pioneros. Sus semillas tienen pelos finos, lo que los hace fáciles de volar con el viento. Anidan fácilmente en lugares inhóspitos o contaminados. Se pueden encontrar en todo el mundo en diferentes tamaños y especies, con la excepción de Australia.
Los sauces inspiraron el más famoso analgésico, la Aspirina. La salicina que forma su base se libera en el té hecho de corteza de sauce seca. Pero los sauces son aún más famosos. Sus ramas, ramitas y corteza interior son tan flexibles que se tejen con ellas cestas y alfombras, e incluso cuerdas y redes de pesca.
A menudo crecen cerca del agua. En términos celtas, sal-lix significa literalmente ‘cerca del agua’. Salix caprea o sauce cabruno es la especie que a las cabras les encantaría. Probablemente debe su nombre a la primera imagen encontrada en el libro de hierbas de Hieronymus Bock de 1546. Mostraba a una cabra mordisqueando lujuriosamente el follaje joven de un “sauce de cabra”.